Kadın Hakları İçin İnsan Kadar doğayı da eğitmek gerek

Mihrac Ural


8 Mart 2008


8 Mart Dünya Kadınlar Günü, gerçekleşmeyecek bir eşitlik uğruna aldatılan kadının günü olmamalıdır. Bu türden bir eşitlik iddiasında olanlar, hakları bir hukuki sorun olarak algılama hatasına düşerek kadını oyalamaktadırlar. Kadının, gerçek özgürlük, adalet ve eşitliği ya da daha doğru bir deyişle eşitsizlikte alması gereken hakların ikamesi, insan kadar, doğanın eğitilmesiyle, insanı geri dönülmesi mümkün olmayan büyük dönüşümlere tabi tutmasıyla mümkün olacaktır. Bunun için bilgi çağının yeni uygarlık açılımlarının, toplumsal ve kültürel süreçleriyle doğayı ve kadının doğasını eğitme etkinliklerine yönelmek gerek.

Eğitilmemiş, işlenmemiş doğa bu haliyle toplumsal, hukuki, kültürel hiç bir çabayla kadına adalet sağlayamaz. Erkek cinsi istemese de bu veriler içinde kadın cinsi üzerinde egemenliğini sürdürme durumunda olacaktır. Egemenlik bir iradeci tercih sanılmasın, öyle olsaydı yeryüzü adaleti çoktan sağlanmış olurdu.

Dünyanın hiç bir ülkesinde ve hiç bir sosyal sisteminde, kadının adil bir hak kazanımı içinde olmamasının derindeki nedenlerinden biri de budur. Bu yüzden, bu günün algılayışıyla sürdürülen çabaları her defasında yeniden erkek lehine sonuçlanan kazanımlara dönüşmektedir. Bu gün, hemen şimdi kadın hakları kazanımları için ise, kadının erkekle eşitliğini savunmak temel görev olmamalıdır, tersine kadın erkek eşitsizliğini savunmalıdır. Türlerin evrimi, biyolojik olarak kadına yüklediği misyon ve doğal varlık olarak konumu ile erkeğin misyon ve doğal varlık olarak konumu açısından bir adaletsizlik iddiasını kaldıracak bir sonuç değildir; kadının dokuz aylık hamile, düzenli regl olması ve bundan kaynaklanan toplumsal sorunları, doğanın onu oluştururken işlediği bir hata ya da adaletsizlik olarak görülmemelidir. Evrende bu türün bu cinsiyeti özgünlüğüyle yerini alır ve işlevini sürdürür.

Unutulmamalıdır ki doğa, insanların farklı cinsiyetlerde olmasını toplum ve kültürel oluşumlar kurmak için yaratmadı. Bu süreçler, insanın ihtiyaçlarıyla mücadelesinde ortaya çıkan, doğadan sıyrılma gibi sonuçlar getiren var olma savaşının bir ürünüdür. Buna erkek cinsi de bilinçli bir çabayla katkı yapmamıştır.

Milyon yıllık evrimlerin oluşturduğu sonuçların sorumlusu ne erkek ne de kadındır. Ancak bu toplumsal ve kültürel sonuçların kadın cinsine bir baskı unsuru olarak devam etmesini savunmak, adaletsizliğin en çirkini ve en erdemsiz olanıdır. Tarihi ne toplumsal açıdan ne de kültürel açıdan gerisin geriye çevirme imkanı olmadığına göre, kadın için yapılması gereken en gerçekçi hak kazanım projesi, sürmekte olan ve gelecekte de her ne biçimde olursa olsun var olacak olan insan toplulukları ve kültürel düzlemleri sürecinde doğayı ve kadının doğasının erkek doğasıyla eğitilmesi, evrimleşmesi için, insan kolektif aklının tüm verilerini hizmete koşmamız gerekmektedir.
Sözlerimin çok anlaşılmaz ve tutarsızlık içinde olduğu yanılgısında olanlara şu örnekle cevap verip yetineceğim: tüp bebek ve daha üst süreçleri kadının özgürleşmesinde ve doğasının eğitilmesinde, doğa eğitimiyle birlikte bir sürecin kapılarını açıyorsa, akrabalık ilişkisinin köklüce değişimine kimsenin ağlamaması gerekmektedir. Buna benzer süreçlerin yeniden yapılandırılmaları, toplumsal-kültürel oluşumlarla esarete düşen kadının doğasını özgürleştirdiği kadar, doğayı da eğitmiş olacaktır. Yeni gelecek ortamın algıları ise, gelecek kuşakların içselleştirdikleri algılar olmakla da, bu günün akılıyla yarını yargılamanın hiç bir anlamı olmayacak ve yarının insanı bu günkü kaygılarımızın etkisi altında kalmayacaktır.

Toplumu ve kültürü gerisin geriye doğadaki ilk hallerine çevirmeden, bu gün feministler dahil kadın hakları savunucusu etkinliklerini beklediği eşitliğe çevirmenin imkanı olamaz. Kadın haklarını oy kullanma, evlilikte her şeye ortak olmak olarak algılayanlar ise gerçekte kadının ağzına bir parmak bal sürerek, onu oyalamak isteyenlerdir; tersini ne kadar iddia ederlerse de. Farklı iki cinsi karşı karşıya getirmek ya da doğalarına aykırı olacak bir eşitlik anlayışıyla denge kurmak gibi saçma eğilimler sadece oyalamacadır.

Aradan geçen yüz yıla rağmen, kadın hakları bilincinin geldiği yerde nelerin yapılabildiği, bu gerçeği yeterince çıplak olarak gözler önünü sermeye yeterlidir. Kadınının eşitsiz haklarını kazanabilmesi için, doğanın kendi adaletiyle var oluşunu şekillendirirken, ortaya koyduğu misyonu bozan toplum ve kültür süreçlerinin dışında bir arayışta olmalıdır. Bunun yolu da doğayı eğitmekten geçmektedir. Kadının doğasını değiştirmek, doğayı değiştirmek gibi bir hedef bu çabanın merkezine oturtulmalıdır. Tek tutarlı kadın hakları çözümü de buradan geçmektedir.

Bilgi çağının evrensel ölçeklerde etkinlikleriyle doğanın derinlemesine eğitimi, düzenlenişi ve bununla yürüyecek kadının doğasının yeniden yapılandırılması toplum ve kültür verileriyle oluşan kadınların; adaletsizliğe düşmesinden çıkmak mümkün olacaktır. Bu süreçte hukuki eşitlikleri reddetme saçmalığı değil, bunları da kabullenmek kaydıyla savunmalıyız. Tersine kadın erkek eşitsizliğini öne çıkartarak, kadınların toplum ve kültürel süreçlerle doğadaki konumunu ona karşı bir zararlı unsur haline getiren toplumsal ve kültürel gelişmelere karşı daha çok hak alımı ve ikamesiyle güvenceye kavuşturup, bu süreci diğer temel görev tamamlanana kadar vermek durumunda olmalıyız. Ama kafaları kuma gömen deve kuşu misali durumlarına düşmeden, ana yönelimlerimizi doğanın eğitimine ve kadın doğasının bilgiyle yeniden yapılandırılmasına çabalamamız gerekir.



8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜ ÜZERİNE

Y. Orkunoğlu, Lütfü Erbil, ve Nadir Nadi Çelik müdahaleleri

1. Yener Orkunoğlu'nun müdahalesi

“Sevgili Mihrac

Yazından bazı yerleri aktarıp, yorumluyorum.
Yorumum aşağıda
Selam ve sevgiler
Yener

Kadının, gerçek özgürlük, adalet ve eşitliği ya da daha doğru bir deyişle eşitsizlikte alması gereken hakların ikamesi, insan kadar, doğanın eğitilmesiyle,(DOĞANIN EĞİTİLMESİ KAVRAMINI AÇIMLAMAN GEREKİYOR) insanı geri dönülmesi mümkün olmayan büyük dönüşümlere tabi tutmasıyla mümkün olacaktır.
Bunun için bilgi çağının yeni uygarlık açılımlarının, toplumsal ve kültürel süreçleriyle doğayı ve kadının doğasını eğitme etkinliklerine yönelmek gerek.
Eğitilmemiş, işlenmemiş doğa bu haliyle toplumsal, hukuki, kültürel hiç bir çabayla kadına adalet sağlayamaz. ....kadın için yapılması gereken en gerçekçi hak kazanım projesi, sürmekte olan ve gelecekte de her ne biçimde olursa olsun var olacak olan insan toplulukları ve kültürel düzlemleri sürecinde doğayı ve kadının doğasının erkek doğasıyla eğitilmesi, evrimleşmesi için, insan kolektif aklının tüm verilerini hizmete koşmamız gerekmektedir.
YAZINDA TAM BİR AÇIKLIK YOK. DÜŞÜNCELER BULANIK GELDİ. ÖRNEĞİN ÖNCE ŞÖYLE DİYORSUN: DOĞANIN EĞİTİLMESİ GEREKİR.
DAHA SONRA İSE, KADININ DOĞASININ ERKEĞİN DOĞASIYLA EĞİTİLMESİ.
YANİ HEM DOĞA EĞİTİLECEK HEM DE KADININ DOĞASI ERKEĞİN DOĞASIYLA EĞİTİLECEK.
ŞÖYLE BİR SORU AKLA GELİR. EĞER ERKEK EGEMEN BİR TOPLUMDA İSEK NEDEN ERKEĞİN DOĞASIYLA, KADININ DOĞASI EĞİTİLSİN Kİ?
KADIN-ERKEK ARASINDAKI SOSYAL EŞİTSİZLİĞİ AŞMAK İÇİN, BU ÇEMBERİN KIRILMASI GEREKİR. DOLAYISIYLA HER İKİ CİNSİN DÖNÜŞTÜRÜLMESİ DÜŞÜNCESİNİ DAHA ANLAMLI BULUYORUM.
BENCE BU YAZI ÜZERİNE İYİCE DÜŞÜN.
EN GÜZEL SAPTAMAN ŞU: Egemenlik bir iradeci tercih sanılmasın, öyle olsaydı yeryüzü adaleti çoktan sağlanmış olurdu.”

Mir’in cevabı

9 Mart 2008


Azizim Yener,


Ellerine sağlık, yazıma yorumunu aldım.

En zayıf yanım gibi görülen noktaya işaret etmişsin ki, ben de hep bakış açımın en güçlü yanı budur diye düşünüyordum. Evet açılması gerek bu noktadır, doğru. Ama bir cümleyle en azından sana bu noktayı iyi ifade etmeye çalışayım.

Kadın ve erkek doğası, doğal olmayan toplumsal ve kültürel süreçler içinde eşitsiz hale gelmiştir. Burada eşitliği sağlamak ise, ne toplum ve kültür öncesi süreçlere dönmekle (ki bu hiç olmayacaktır) ne de siyasal sistemlerin değişmesiyle (siyasal sistem değişmesi nispeten adalet ve eşitliği rahatlatsa da köklü çözemez, bu gün yer yüzünün hiçbir ülkesinde, yönetiminde olduğu gibi, sosyalist ülke denilen yönetimlerde de bunun gerçekleşmediğini hepimiz biliyoruz artık).

Bunun için ‘doğa eğitilmelidir’ diyorum öncelikle. Bununla kastettiğim bilgi ve teknik gelişmelerle doğayı insan hizmetine artan oranda sokmaktır, öncelikle. Kadın cinsi için daha da kolaylık sağlayıcı dönüşümlerle doğayı eğitmektir. ( Doğa nasıl eğitilir? Bilindiği gibi, her uygarlık doğayı bir eğitme çabası olarak gündeme getirmiştir. Zira uygarlık girişimi, özel, planlanmış bir iradeci girişim olmasa da, ondan çıkmak ve ona yön vermek, biçim ve yeni bir içerik kazandırma girişimidir. Tarımdan, yerleşime bütün insan uygarlık girişimleri sonuçta doğanın eğitilmesiyle ilgilidir. Bu sonuç, insan ihtiyaçlarının, insanın doğadaki bekasının gereklerinin bir sonucu olsa da. Bunun gerekliliği olan toplumsal ve kültürel süreçler kadının doğadaki adil eşitliğini bozmuştur. Kadın bu süreçler olmadan, doğanın bir ürünü olarak böylesi bir sosyal, siyasal, kültürel eşitsizliğe maruz kalmazdı. İnsan türü doğadan koptukça geliştirdiği ilerlettiği çeşitlendirdiği sosyal ve kültürel süreçlerle, bilinçli olmasa da kadınlar için bir tutsaklık, adaletsizlik ve hak kaybı olarak belirmiştir. Bu sosyal ve kültürel yapılanmalar iradeci bir sonuç olmaması dolaysıyla da hiçbir iradeci müdahaleyle kadın lehine düzenlenemezler. Yapılabilecek en iyi düzenleme hukuki düzenlemelerdir ki bunun yapıldığı ama kadının özgürleşmediğini bilmek için, dünyamızın herhangi bir köşesinden çevremize bakmamız yeterli olacaktır.

İnsan türü dışında kalan her hangi bir dişi türü için doğadaki konum, adaletsiz bir konum olarak görülemez. İnsan türü sosyal ve kültürel süreçler öncesinde bu konumdaydı. Doğa onu kendi verileri içinde nasıl üretip geliştirmişse, en adil yerini o şekilde almıştır. Ama insan türündeki dişi ( kadın) için durum farklıdır. Bu fark toplum ve kültür süreçlerinden kaynaklanmaktadır. Ve madem ki toplum ve kültür süreçlerini yok edemeyeceğiz, tersine artan oranda geliştirme eğilimi içindeyiz, o zaman doğayı eğitmek kadın ve erkek doğasını da birlikte eğiterek bu uyumu sağlamamız gerekecektir. Sosyal ve kültürel süreçlerin kadın haklarına uyumlulaştırılması ise, tarihin tüm verileri ve ortaya konan örneklerin oluşturduğu tabloda bunun fiilen başarılmadığını göstermektedir. Bunun nedeni de açıktır, sosyal ve kültürel süreçler doğal olanın dışına çıkan süreçlerdir. Bu anlamda en iyi ve kalıcı hakların kazanımı doğanın daha iyi eğitilmesi kadar, kadın ve erkek doğasının da eğitilmesini gerekli kılacaktır. Kadınları aldatmak istemiyorsak bu gerçeği ilan etmeliyiz ve buradan, omuz omuza kadın için daha adil bir doğa, sosyal kültürel süreçlerimizle daha uyumlu bir erkek ve kadın doğası için çaba sarf etmeliyiz. Bu, en derin ve en kapsamlı kadın hakları ve eşitliği için gerekli siyasal, sosyal, kültürel yapılandırmaları acilen yerine getirilme çabasını da ihtiva etmelidir.

Başka hiç bir şansımız yoktur. En adil sistem en adil kültür, eğer doğalar eğitilmemişse kadın türü için bir tür baskı sistemi olarak tecelli edecektir. Bunun için, doğum sorununu büyük bilgi ve teknik ilerlemelerle nispeten aşabilen kadın, doğanın ve kendi doğasının değişimiyle gerçekçi hak kazanımında nesnel mevziler kazanabilecektir. Bunun gibi üst üste eklenebilecek binlerce unsur bu amaca hizmet ederek dengelerin adalet ve eşitlik temelinde oturmasına imkân verecektir. Nesnel verileri uygun olmayan adalet gerçekçi değildir, diye düşünüyorum. Bence bu yol tüm iradeci, toplumsal, siyasal hak ve eşitlik kurgularından, hatta feminist vb mücadele atılımlarından daha gerçekçi bir yoldur. Bu aynı zamanda kadını siyasal bir obje olarak sık sık yücelten yaklaşımlardan da çok daha gerçekçidir. Bunun için kadınları 8 Mart’ta daha az aldatalım diyorum.

Her iki cinsin doğasının eğitilmesine tamamen katılıyorum bunu da yazımda şu cümlede dile getirdim, sanırım cümle kuruluşu yanlış anlama yol açmış. Kastım kadın ve erkek doğalarının eğitilmesidir, yoksa “kadının doğasını erkeğin doğasıyla” ne diye ve nasıl eğitmekten bahsedebilirim ki ?! Kadın hakları üzerine olan bu yazımın ana düşüncesi olan paragrafta bu vurguyu yeterince açık yaptım. O cümleyi düzeltip yeniden iletiyorum:

“Milyon yıllık evrimlerin oluşturduğu sonuçların sorumlusu ne erkek ne de kadındır. Ancak bu toplumsal ve kültürel sonuçların kadın cinsine bir baskı unsuru olarak devam etmesini savunmak, adaletsizliğin en çirkini ve en erdemsiz olanıdır. Tarihi ne toplumsal açıdan ne de kültürel açıdan gerisin geriye çevirme imkânı olmadığına göre, kadın için yapılması gereken en gerçekçi hak kazanım projesi, sürmekte olan ve gelecekte de her ne biçimde olursa olsun var olacak olan insan toplulukları ve kültürel düzlemleri sürecinde doğayı olduğu kadar, kadının ve erkeğin de doğasının eğitilmesi, evrimleşmesi için, insan kolektif aklının tüm verilerini hizmete koşmamız gerekmektedir.” (Mihrac Ural. 8 Mart Kadın Hakları İçin İnsan Kadar Doğayı da Eğitmek Gerek. Makalesi. http://mihracural.blogspot.com/ )

Satırlarımı sonlarken baki selamlar ve başarılar diliyorum. Mihrac Ural.

3. Lütfü Erbil’in tartışmaya katkısı

9 Mart 2008

Sevgili Mihrac;

Yazını - aldığın eleştiriyi ve cevabını da okudum. Her zaman yapmaya çalıştığın gibi yine Ezber bozmak için uğraşmışsın. Tebrikler.

Kadın ve Erkek mutlak anlamda eşit olması mümkün olmayacağı gibi zaten kadın, kadın Erkek de Erkek olarak sosyal hayatta yerlerini insana yakışır bir biçimde almalarıdır bence sorun.
Anadolu’da yüz yıllara dayanan bir kültürel birikim olarak aile içerisinde kadın çok önemli bir konuma gelebilmiştir. Üretim ve hâkim sosyal anlayıştan kaynaklı bir konum bu. Herhangi bir konuda Erkek kadının onayını almadan evet ya da hayır diyememiştir kolay kolay. Özellikle Alevi düşüncesinin hâkim olduğu yerlerde bu daha bariz bir biçimde rastlanmaktadır.

Çağdaş gelişmiş Kapitalist toplumda zaten Kadınla Erkek arasındaki uçurum kapanmış, bazı iş kollarında henüz tam olarak eşit ise eşit ücret eksikliği dışında kadın erkek farkı kalmamış gibi. Ama daha Erkek zaafından kaynaklı birçok sektörde Kadına Meta muamelesi yapılmaktadır. Ya da öylesi izlenimler vardır. Bunlarda törpülenerek yok edilmeyi beklemektedir.

Sosyalist-Demokrasinin programında bu ve buna benzer eksikliklerin gerek yasalarla gerekse sosyal ilişkilerde yeniden düzenlenmesi önemli bir sorun olarak zikredilir.
Kadın yapısı gereği bir çiçeğe benzetilir. Özgürleştiği oranda çiçek acar, sevgiyle güzelleşir. Kadın her zaman özgür ve demokrat olduğu oranda Toplum güzelliklerle dolmaktadır. Kadın Kadın olarak var olmalı, özgür ve güzel olmalı.

Bence sorunun asil kaynağı insanların kafasındadır. Kafalar değişmeden ve gelişmeden ne erkek, ne de kadın özgür ve eşit olamayacaktır. Yani sorun her ne kadar sosyal ilişkilerden kaynaklansa da, insanlar bunu kafasından atmadığı müddetçe, insan üzerindeki baskı ve eziklik kalmaya devam edecektir. Ne erkekler kadını Erkek, nede kadınlar kadını Erkek gibi yapmak ve düşünmek için kendilerini zorlamamalıdırlar. Erkek ve Kadın Artı ve Eksi gibidir ve öyle olması da gerekmektedir. Biri olmadan diğeri bir anlam ifade etmez.
8 Mart Emekçi kadınlara kutlu olsun.

4. Yoldaş Nadir Nadi çelik’in müdahalesi

9 Mart 2008

M. Ural ve Y.Orkunoğlu yoldaşlara notlar

Mihrac yoldaşın ’’Kadın Hakları İçin İnsan Kadar Doğayı da Eğitmek Gerek’’ makalesini okuyup notlar kaleme alırken Yener Orkunoğlu’nun sözkonusu makale ile ilişkin notları elime ulaştı. Orkunoğlu’nun notlarının kaleme aldığım notlarla önemli ölçüde benzerlik taşıması üzerine devam etmek gereği böylece ortadan kalkınca bu kez de Değerli İki arkadaş; Bedrettin ve Orkunoğlu arasındaki söz konusu iletişim ile ilişkin notlar kaleme almak ihtiyacı ortaya çıktı.
Şöyle ki, Mihrac yoldaşın vermiş olduğu cevaptan Orkunoğlu’nun kaleme aldığı notların söz konusu makalenin daha da anlaşılabilir olmasına katkı sağladığı görülüyor. Bedrettin yoldaşın Orkunoğlu’nun notlarına karşılık yaptığı açıklamaları oldukça tatminkar buldum. Orkunoğlu’nun notlarına ek olarak denilebilir ki;

Mihrac yoldaş, kaleme aldığı söz konusu makalede bu konudaki geniş bilgi birikimlerini özetlemiş, hatta özetin özetini çıkartmış. Bu durum okurun, yazarın ana fikrine ulaşmasında zorluklar yaşamasına yol açabilir.. Diğer bir nokta ise makalede konunun soyutlama sürecinde yaşanan aşırı yoğunluk (soyutlamadaki yoğunluk) makalenin anlaşılmasında okuru kısmen sıkıntıya sokabilir.

İçeriğe dönecek olursak; Yine Orkunoğlu’nun notlarına ek ya da tamamlayıcı olacağını düşündüğüm bir noktayı aktarmak istiyorum: Makalede yer alan ’’... bu günün algılayışıyla sürdürülen çabalar her defasında yeniden erkek lehine sonuçlanan kazanımlara dönüşmektedir’’ tespitini önemli buluyorum. Şüphesiz ki, bu tespit başlı başına geniş bir yazının konusudur. Nitekim 1994 yılında batıda kadın hareketinin son iki yüzyıllık tarihi üzerine yaptığım araştırmada her özgürlük kalkışmasının erkeğin lehine bir sonucu ortaya çıkarması oldukça dikkatimi çekmişti.

Kadın özgürlüğü adı altında gelişen sürecin her aşaması bir önceki aşamadan daha vahşi daha sinsi daha adaletsiz bir konumlanışı yarattığı anlaşılıyor.

Ve bu adaletsiz sürecin ’’kadının özgürleşmesi’’ adı altında gelişmesi ise ayrıca dikkate değer bir noktadır. Modern batı toplumunun şiarı olan ’’kadın- erkek eşitliği’’ tarihte belki de kadınlara karşı en sinsi en zeki ve kurnazca hazırlanmış tuzaklardan bir tanesi olmasıdır. Ve yine en ilginç olanı da kadın hareketinin oluşturduğu öncü kadroların bu sinsi tuzağı fark edememiş olmalarıdır. Batıda, toplumsal üretim alanlardaki ihtiyaca göre konumlandırılma hedefine yönelik olarak evinden dışarıya çıkartılan kadın, doğa durumu dikkate alınmadan demir-döküm fabrikalarına sürülerek ’’özgürleştirildi!’’ Ve böylece kadının erkekten bir farkı olmadığı onunla eşit olduğu ve en az onun kadar güçlü olduğu ispatlanmış olundu!!
Bu hastalıklı süreci taklit eden Türkiye gibi ülkelerde ise ortaya çıkan vahim sonuçlar ayrı bir yazının konusudur.

Aziz yoldaşlar; M.Ural ve Y.Orkunoğlu, gerek makale gerekse makaleye dair alınan notlar beni de bu konuda bir çift söz söylemeye teşvik etmiş oldu. Bu konuyu ileriki zaman diliminde daha kapsamlı bir tarzda ele almak umuduyla basit notlarımı burada noktalıyor ve elinize ve beyninize sağlık diyorum.